Zij is een eigen praktijk gestart en heeft haar kennis vergroot rond verlies-, stervens- en rouwbegeleiding. “Ik heb gemerkt dat mensen sterk de behoefte hebben om thuis te sterven, maar de mantelzorg vaak als belastend wordt gezien en de persoonlijke begeleiding er vaak bij inschiet.” De opmerking van een dorpsgenoot dat die het fijn zou vinden als er voor haar of haar man in geval van nood een plaats is in Zeewolde, ook gezien het feit dat een hospice buiten de plaats vanuit Zeewolde voor mensen zonder auto nou eenmaal moeilijker bereikbaar is, gaf haar het laatste zetje. Ipema: “Wat zou het fijn zijn om dat ook in Zeewolde voor elkaar te krijgen.” Laura Prins: “Je gunt het ook het dorp.”
Ipema: “Vervolgens moest het van een droom naar een praktisch iets gaan worden.” Ze spreekt haar dank uit aan “alle mensen die tot nu toe een stuk hebben meegelopen, meegedacht, aanmoedigend en ook kritisch zijn geweest”. Mede daardoor kan zij nu trots melden: “Sinds 1 februari is de Stichting Hospice Zeewolde een feit.”
Er is nog geen locatie - het stichtingsbestuur zet vooralsnog in op een locatie met vier kamers. “En we hopen”, zegt Prins, “op een steuntje in de rug vanuit de lokale bevolking om dit neer te gaan zetten en door de oprichting van de stichting kun je nu officiële wegen gaan bewandelen.” Ipema: “We zijn nu een hospice in oprichting. We planten heel veel zaadjes en het zou mooi zijn als er, zeker nu het bijna voorjaar is, een mooi plantje opkomt.”
Kijk voor meer informatie op www.hospicezeewolde.nl.
085-0640737