“Geen enorme opkomst, maar dat zorgde er wel voor dat de aanwezigen heel open konden delen wat zij zelf tegenkomen in hun samengestelde gezin. Want het is ook echt zwaar. Je hebt heel veel zaken om rekening mee te houden en je krijgt te maken met heel veel gevoeligheden. Soms kan het voelen alsof je zelf gek bent, maar dan is het heel fijn om te horen dat andere mensen tegen precies dezelfde dingen aanlopen.”
“Samengestelde gezinnen zijn ook lastigere relaties”, legde Pleket uit. “Eén van de dingen die vaak aangehaald worden, is dat stiefmoeders ontzettend hun best doen voor hun stiefkinderen, maar geen dankbaarheid voelen. Dan hoor je: ‘Ik geef maar, ik geef maar, ik geef maar, maar ik krijg niets terug. Wat is dit ondankbaar werk.’ Maar een kind geeft niet terug, dus dat kun je ook niet verwachten. Maar je partner, de biologische ouder, kan natuurlijk wel zeggen: ‘Wat fijn dat je zo goed voor mijn kind zorgt’.”
Huisregel
De workshop begon met een stukje theorie, gevolgd door een interactief deel. “We deden een aantal leuke oefeningen om aan te geven wat het verschil is tussen een huisregel en een opvoedregel. Een huisregel is bijvoorbeeld dat je je jas aan de kapstok hangt of dat je aan tafel geen mobieltje gebruikt en een opvoedregel is dat het kind ’s avonds om 23.00 uur binnen moet zijn. Een opvoedregel is misschien meer iets wat de biologische ouders met elkaar af moeten stemmen, maar een huisregel geldt voor iedereen in huis en zou iets kunnen zijn waar de stiefvader of -moeder ook iets over te zeggen heeft.”
Nienke Pleket sloot af met de boodschap: “Zorg goed voor jezelf en je relatie, want dat is de basis voor je samengestelde gezin.”