Iemand wilde graag eenzaamheid herkennen, een ander wilde weten hoe hij mensen de deur uit kon krijgen voor een ontmoeten. Weer een ander wilde graag omzien naar elkaar bij de kassa. Niemand overigens was, bij navraag, zelf eenzaam.
Want….( ook weer bij navraag) men was lekker bezig, had doelen, werd gewaardeerd.
Anna Rijpsma, specialist eenzaamheid legde uit:” Eenzaamheid is een emotie. Het is een signaal om iets te doen en weer in verbondenheid te geraken.” Gebeurt dat niet, dan kan eenzaamheid chronisch worden en problematisch. Want het zogenaamde ‘eenzame brein’ heeft een verstoord wereldbeeld, waardoor in contact treden met anderen een moeizame actie wordt. Anna stelde duidelijk, dat men zelf weer contact moet willen maken, zelf de drempel over moet en /of daarvoor hulp moet vragen.
Cursus
In Lelystad was hierover een cursus. In Zeewolde nog niet? Wethouder van der Beld: “We zijn er mee bezig.” Dat schoot een van de aanwezigen nogal in het verkeerde keelgat : “ Waarom dat regelen toch altijd zoveel tijd nam? “ Van der Beld probeerde dat uit te leggen, maar werd onderbroken door een volgende klager, die maar niets hoorde, nadat ze zich ergens voor had aangemeld. De twee acteurs redden de sfeer door snel een volgende scene op te starten.
De scene van de eenzame vader met zijn initiatiefrijke dochter….Met verve voor het voetlicht en zeer herkenbaar voor het publiek.
Dat was na afloop tevreden over de middag: hele goede middag, veel opgestoken, er werd goed gespeeld.
Tijdens de nazit serveerde men van de Buren een lekker glas drinken en knabbeltjes als groentestengels met dipsaus. En tijdens deze gemoedelijke nazit kwamen prachtige adviezen voorbij. Zoals van die man, die elke avond het portret van zijn overleden vrouw wel te rusten zei. En haar des morgens goedemorgen wenste. Zijn buurman knikte bevestigend, want deed dat ook: “ Het trekt mij ’s morgens over de drempel de dag in.”
085-0640737