Ze verbeelden middels allerlei golfbewegingen het water. Buiten, óp Sea Level en ervoor dansten vervolgens de wat oudere balletdanseressen. Ze brachten al dansend, beginnend op Sea Level, tot uitdrukking hoe het zou zijn als het water kwam, als je kopje onder gaat. Zoals het op een van de billboards van de tentoonstelling staat: “Sea Level laat zien dat het park als het ware onder zee ligt. Als je langs de muur loopt ervaar je dat je langzaam onder water loopt.” De twee balletten konden op een enthousiast onthaal rekenen. En het weer werkte mee. Het ging pas miezeren nadien!
Van ABBA tot Queen
De zondagseditie van het Festival startte met koorzang. Op zeer fraaie orkestbanden zongen de zangeressen en twee zangers van Pop & Rockkoor Zeewolde zich door een interessant repertoire heen. Complexe nummers als ‘Bohemian Rhapsody’ werden niet geschuwd. Maar ook een vlekkeloos uitgevoerde potpourri vereist een en ander, zoals die van ABBA-songs! Daar droeg het publiek ook aan mee door op het juiste moment ‘SOS’ mee te jubelen. Al eerder had men zich ingespannen bij ‘Stayin Alive’. Op ‘Ah, Ah, Ah, Ah’ werd de armbeweging uit de dansscene in Saturday Night Fever strak en simultaan uitgevoerd!
Spannend concertzaaltje
Des middags was het Paviljoen omgetoverd in een klassiek concertzaaltje. De grote zwarte vleugel verdeelde de ruimte aan de rechterkant van het Paviljoen in tweeën. In beide delen stonden een aantal rijen stoelen, uiteraard gericht op de vleugel. De opstelling was bepaald spannend, want de vleugel scheidde het publiek ook in twee delen op.
Pianiste Marietta Petkova en schrijver Lex Bohlmeijer waren aanwezig op uitnodiging van Rob van den Broek, die het tweetal dan ook introduceerde. Van den Broek begon zijn verhaal met een geluidssculptuur, gemaakt bij Sea Level. “Wat doet Sea Level met geluid”, was zijn vraag. Weerkaatsen van het geluid van bijvoorbeeld gakkende ganzen zo bleek. Waarna hij zijn band met Bohlmeijer en Petkova uit de doeken deed. Lex Bohlmeijer vervolgens kondigde aan dat we op reis gingen. Hij vertelde beelden over Petkova die, op 13-jarige leeftijd naar Zuid-Italië afreisde om daar aan een concours mee te doen. Het bleek een van de verhalen te zijn uit zijn boek ‘Muziek is een hart dat alles weet. Het aangrijpende levensverhaal van pianiste Marietta Petkova’.
Adembenemend
Het publiek hoorde niet alleen pianowerken van Mozart, Chopin en Rachmaninov. Het concert was ook een verslag van een vriendschap. Bohlmeijer benoemde zo zijn boek, maar het was ook zichtbaar tijdens dit concert. Een vriendschap niet alleen tussen hem en Petkova overigens. Ook Van den Broek maakte er deel van uit deze middag. En de toehoorders waren daar getuige van. Ging het over een gedicht van Gorter, dan had Van den Broek dat al opgezocht om voor te lezen. En zo waren er meer momenten, waarop men in de zaal keek naar een gesprek tussen drie bevlogen mensen. Adembenemend… Zoals ook het verhaal over haar opa, die altijd een appel in haar tas stopte als ze naar de muziekles ging. Waardoor haar bladmuziek naar appel rook.
Petkova maakte niet alleen veel indruk met haar parelende pianospel. Haar uitspraken waren ook verbluffend. Zoals: “Wat je hebt gekund is niet belangrijk, wel wat nu is.” en “Mozart is makkelijk voor kinderen, moeilijk voor volwassenen.” En daarmee was het concert een intense beleving, die verder reikte dan de pianomuziek.
085-0640737