Zeewolde

Week van de eenzaamheid: Samen soep eten

ZEEWOLDE - Oog voor eenzaamheid en Kom erbij, zijn thema’s binnen de Week tegen Eenzaamheid die loopt van 25 september tot en met 1 oktober. Oog voor eenzaamheid hebben is belangrijk want op eenzaamheid rust een taboe.

Het is niet of nauwelijks een gespreksonderwerp en dus geven mensen niet aan dat ze eenzaam zijn. Behalve bij enigszins anonieme online onderzoeken. Uit de Gezondheidsmonitor 2024 blijkt dat maar liefst 46,5 procent van de senioren boven de 65 jaar zich eenzaam voelt, tegenover 43,5 procent in Zeewolde. Er wordt in Zeewolde veel georganiseerd voor ouderen, maar daarvoor moet men wel de deur uit kunnen en willen. Klets-soep is een project aan huis!

Kop soep op kruk
Foto: LOZ Stock

Al enkele maanden gaan vrijwilligers twee keer in de maand met een pak soep op bezoek bij een oudere dorpsgenoot. Ze krijgen het adres door van de coördinatoren van het project, Henriëtte Weggelaar en José Polderman. In de wandelgangen worden de vrijwilligers ook wel soepmaatje genoemd.

Klets-soep is een idee van Karin de Ridder. De naam geeft zeer kort door de bocht het idee aan: een kopje soep eten met een oudere en ondertussen lekker kletsen. Karin kwam er mee na de vorig jaar georganiseerde bijeenkomst Ouder worden 2040. Ze benaderde leden van de Rotary, die deze middag organiseerde. De club was erg enthousiast over dit idee en ging er mee aan de slag. Na een jaar van gesprekken voeren met Welzijn Zeewolde en Coloriet is het project een feit. Naast vrijwilligers van de Rotary, die de soep steeds ook bekostigen, zijn er door Welzijn Zeewolde geworven mensen bij het project betrokken. De adressen van de te bezoeken ouderen komen veelal van Coloriet.

Om een idee te geven hoe zo’n kletssoep-ontmoeting kan verlopen hier een bijna poëtische sfeerverslag van Mckayla Resosemito (LOZ).

Buiten waait het hard, maar op dinsdagmiddag steeg de geur van gebakken broodjes en verwarmde groentesoep op uit het huis. “Zo gezellig dat jullie er zijn!” De deur staat al uitnodigend open. Truus Visser, een soepmaatje, gaat langs bij een oudere mevrouw. Niet omdat het moet, maar gewoon, om heerlijk een soepje te eten, te kletsen en er te zijn. Onderuitgezakt in de kussens komen de luchtige gesprekken aan bod terwijl de broodjes bruin worden in de oven. De mevrouw vertelt over haar kinderen en kleinkinderen en wijst hun lachend één voor één aan op de foto.

De gesprekken blijven niet constant luchtig, de kwetsbare verhalen komen ook naar boven. Voor heel even voert de emotie de boventoon, maar dat gaat gauw weer over in een glimlach. De dampende groentesoep van Slager Boshuizen staat rond kwart over 1 op tafel en er wordt voor een moment in stilte genoten. Natuurlijk niet te missen, een heerlijk toetje na. Lege soepborden en kruimels blijven achter op de tafel, terwijl op de bank de heerlijke soepmaaltijd wordt nabesproken. Het even niets hoeven, maar er gewoon zijn en luisteren brengt een warme rust. Met een heerlijk uniek snoepje uit Dubai en de woorden “Ik geniet hiervan,” verlaten we het huis. Onder haar zwaaiende handen voelt de soepontmoeting als een moment dat herhaald kan worden. Niet alleen voor haar, maar voor meer ouderen die eenzaam zijn.

Positieve feedback

Henriëtte en José zijn tevreden over het project: “We krijgen positieve feedback zowel van de cliënten als van de vrijwilligers. We hebben er weer een aantal vrijwilligers bij. Daar zijn we super blij mee!”

Voor meer informatie over het project, of als je ook soepmaatje wilt worden, kijk dan op: https://www.zeewoldevoorelkaar.nl

Verslag: Truus F. Visser en Mckayla Resosemito