Men van de Bond voor Plattelandsvrouwen sprak het thema, ‘een kern waar pit in zit’, aan. Een werkgroepje besloot om een wandkleed voor het gemeentehuis in wording te maken. Door er zoveel mogelijk vrouwen aan te laten werken werd het tevens een ontmoetingsplek. Een zeventigtal vrouwen deed mee. Voor het wandkleed, maar ook om elkaar te ontmoeten. “ We kenden niemand en pakten alles aan om mensen te treffen: de kerk, de tennis en ik dus ook het wandkleed,” aldus een van de maaksters.
Omdat architect Quist een wandkleed met het wapen van Zeewolde affreus vond werd Koosje Wagenaar aangezocht voor een ontwerp.
Burgemeester Bruin Slot deed op 14 januari 1986 de eerste steek. Waarna een periode van keihard werken aanbrak: 6 dagdelen per week, werd in het noodgebouw van ’t Wold met 6 groepen ‘gebuffeld’, zoals een van de makers het zich nu nog herinnert. Het kleed heeft jaren vol glorie gehangen in de raadzaal. Maar met de tweede burgemeester van Zeewolde kwam er een andere visie op. Het wandkleed werd verwijderd, toch overigens weer een korte periode opgehangen, maar vervolgens zoals het nu lijkt definitief opgeborgen.
Fotosessie
In het jaar, waarin zoveel herinneringen aan die tijd van toen opgehaald zijn en worden hoorde het wandkleed er uiteraard ook bij. Het werd opgespoord, was keurig verpakt, de vele spiegeltje, onderdeel van het kleed, apart bewaard. Het werd in ere hersteld en op 17 april naar de raadzaal gebracht. Alwaar in overleg met Wilma Koekoek een fotosessie met oorspronkelijke maaksters plaats had.
Het is een grote wens, dat het kleed weer in volle glorie een wandkleed kan zijn. De zoektocht naar een geschikte plek heeft tot nu toe geen resultaat gehad. Gelukkig zijn er nu in ieder geval de foto’s!