“Ik ging er als vrij jong meisje naar toe”, zegt ze. “Een halfjaar later kwam ik terug, dus heel veel ouder ben ik niet geworden. Maar je gaat wel anders over het leven nadenken.”
“Ik dacht: wat ben ik blij dat ik gewoon een huis en een dak heb en stromend water. Wat ben ik eigenlijk een gezegend mens. Wat ben ik toch gelukkig hier in Nederland. Maar of die mensen heel ongelukkig waren vraag ik mij ook af. Ik denk dat sommigen ook wel heel gelukkig waren met het deel dat ze nog hadden. Wij willen misschien te veel en zijn te materialistisch. De kinderen waren daar blij als je ze twee bierviltjes gaf waarmee ze konden spelen.”
“Het is wat je nu in Oekraine ziet. Kapotgeschoten huizen. En in sommigen woonden gewoon nog mensen” - veteraan Sandra Groeneweg
“Ik kan mij heel goed herinneren dat toen ik terugkwam in Nederland ik dacht: waar doen jullie allemaal zo moeilijk over - veteraan Sandra Groeneweg
Door de missie is ze, vooral in de periode erna, anders in het leven gaan staan: “Je wilt dan wel dat het thuis gewoon goed is. Dat je je baan behoudt en gewoon moet leven. Want het kan ook zomaar afgelopen zijn.”