Zeewolde

Oekraïners aan de stamppot

Voor tientallen in Zeewolde woonachtige Oekraïners stond donderdagavond een stamppottenbuffet klaar in de Open Haven. In een ongedwongen sfeer konden de vorig jaar in Nederland aangekomen vluchtelingen nader kennis maken met elkaar en de voor hen beschikbare Zeewoldenaren.

“We hebben alle Oekraïense vluchtelingen en hun gastgezinnen uitgenodigd om gewoon eens gezellig samen te komen”, zegt Krista Nieborg, coördinator van de vluchtelingen uit Oekraïne. “We willen ze een stukje Nederlandse cultuur aanbieden met een Hollands stamppottenbuffet en daarnaast knopen we er een uurtje aan vast waarin ze allerlei vragen kunnen stellen en informatie op kunnen halen over diverse thema’s.”

Oekraïners aan de stamppot

Want vragen leefden er, merkte ook Tanya Pelle. Zij komt zelf ook uit Oekraïne, maar woont met haar Nederlandse man al zo’n twintig jaar in Zeewolde en kon op deze avond dan ook goed als tolk fungeren. “Alles is leuk, mooi en schoon”, zegt de 30-jarige Radislava in het Oekraïens tegen Pelle, die het aan de Nederlandse toehoorders overbrengt. “Maar we kennen hier nog niemand. Ik ben zelf op zoek naar werk en een goed opvangadres voor mijn tweejarige zoon.” Die vragen kon zij neerleggen.

“Er zijn momenteel 49 Oekraïners door de gemeente ondergebracht, 25 Oekraïners zitten bij gastgezinnen en nog eens 25 Oekraïners hebben zelf een ruimte gevonden in Zeewolde”, schetst burgemeester Gerrit Jan Gorter de situatie. “Dit is een mooie gelegenheid om iedereen eens gezamenlijk aan tafel te hebben. Het is goed om contact te blijven houden met gasten en hun gastgezinnen, waar we heel veel waardering voor hebben.”

“Het liefst willen ze maar één ding: terug naar hun eigen land”, zegt Ronald Wanders, die drie Oekraïners huisvest in een aan hun huis grenzend bedrijfspand. “Ze mochten op een gegeven moment ook naar andere opvanglocaties, maar ze wilden gewoon bij ons blijven”, vult zijn vrouw Tine aan. Ronald: “Voor ons zijn het nu gewoon buren.”

De Oekraïners stellen die gastvrijheid en deze speciaal voor hen georganiseerde avond erg op prijs. “Ik heb alles opgegeten”, wijst Tatyana op haar zo goed als lege bord. Maar haar gedachten gaan, zeker wanneer zij lotgenoten spreekt, ook terug naar haar geboorteland, want haar ouders en oma zitten er nog. Oma kan een dergelijke vluchtroute niet, dus om die reden blijft het drietal in Oekraïne. “Maar we bellen elke dag”, zegt Tatyana.

Advertentie