Maarten merkt zelfs dat dit ‘probleem’ is toegenomen. “Met deze nieuwe generatie is het verdubbeld ten opzichte van de vorige. En iedereen heeft z’n eigen verhaal, maar ze kunnen het nergens kwijt.” Hij was zelf ook een “straathanger” en vertelt eerlijk “een slechte schoolcarrière” heeft gehad en het bij hem thuis “ook niet heel lekker” ging. “The Basement heeft mij veel geholpen om in mezelf te gaan geloven.”
Vincenzo (18) komt zelfs al vanaf zijn elfde in The Basement. “Dat heeft heel veel voor mij betekend. Anders zou ik niet staan waar ik nu sta. Ik heb zelf ADHD en Marin kan daar heel goed mee omgaan. Marin gaat met jou aan de slag, geeft extra uitleg, kan sommige dingen zelfs twintig keer uitleggen en heeft mij zelfs meegeholpen bij het zoeken van een nieuwe baan.”
Megan (20) heeft stage gelopen bij Marin en dat heeft haar ogen geopend. “Ik heb zelf nooit op straat gehangen en vond het weleens vervelend wanneer ik jongeren op straat zag hangen. Maar toen ik bij Marin stage kwam lopen, zag ik ineens een heel andere kant van die jongeren. Dat ze heel anders zijn als je ze leert kennen.”
Er heerst een wisselend beeld over jongeren en dat merkt Marin Jongetjes ook. “Er gaat heel veel goed, maar je moet het wel willen zien.” En de ouderen moeten de jongeren ook helpen, vindt ze. “Sommige ouderen hebben ook een schot onder hun kont nodig. We kunnen niet van alle jongeren verwachten dat ze op veertienjarige leeftijd alleen maar heel verstandige beslissingen nemen.” Daarom de opdracht om “minder te oordelen en minder te wijzen”, maar jongeren op straat “Vaker te vragen hoe is nou eigenlijk met ze gaat”.